Is dit nu later?

En weer raakte het mij…

Op nummer 406 van de Top 2000 stond hij dit jaar, het prachtige en rake nummer van Stef Bos “is dit nu later”. Een paar jaar geleden zong Diggy Dex hem ook in De beste Zangers. Een nummer dat elke keer weer zo ontzettend bij mij binnen komt.

Waarom?

Omdat het de essentie is van waarom mensen bij mij aankloppen. Omdat het is waarom ik doe wat ik doe.

Veel van deze mensen staan op een keerpunt:

👉🏽Omdat ze nu echt een keer iets anders willen doen dan de baan waar ze nu in zitten;

👉🏽Omdat ze nu toch eindelijk een keer willen leren omgaan met die steeds weer terugkomende lastige situatie of persoon;

Omdat ze willen begrijpen,

🧩“waarom doe ik wat ik doe?”

🧩“wil ik dit veranderen of ga ik het accepteren?” en

🧩“hoe kan ik dat doen?”.

Ik stel me soms voor dat mensen dit nummer horen en dat er dan een kwartje valt.

Dat mensen dit nummer horen en zich realiseren dat het nu “later” is en zien dat wat ze doen of hoe ze zich gedragen helemaal niks met “later” te maken heeft, en zich eigenlijk nog steeds dat kleine kind voelen.

Een volwassene die zich nog steeds klein voelt bij bepaalde personen of in bepaalde situaties. Een volwassene die nog steeds geen nee kan zeggen en altijd maar aan anderen denkt in plaats van wat hij eigenlijk zelf wil. Een volwassene die, na 15 jaar werken, nog steeds het gevoel heeft dat hij een starter is en “later” hele andere dingen gaat doen.

In een coachtraject gaan we soms, zonder heel diep te graven en te spitten, ook even terug naar de tijd dat mijn coachee een kind was.

Om bijvoorbeeld te zien welke “leefregels” de coachee als kind heeft opgesteld en welke in zijn/haar jeugd de norm waren. Wat het hem/haar heeft gebracht maar ook, wat het hem/haar kost op dit moment?

Of om te kijken naar de vraag “wat wilde je worden toen je een kind was en waar was je vroeger goed in?”

En hopelijk luistert een coachee aan het eind van een traject dan heel tevreden naar het nummer van Stef Bos en denkt

“Ja, dit is zeker later!”