Met de angst onder je arm toch gaan!

Nee, dat durf ik echt niet…

… dat was altijd wat ik riep als iemand het over achtbanen had. Ik kon wel duizend redenen bedenken om nooit in een achtbaan te stappen die over de kop ging. Maar eigenlijk was er maar één echte reden.

Angst 😰

Het gevoel dat je volledig de controle kwijtraakt zodra je instapt en de beugels sluiten. Je bent overgeleverd aan anderen en je realiseert je wat er allemaal mis kan gaan… Niks voor mij.

Maar toen mijn 9-jarige dochter vorige week met de angst onder haar arm besloot in de meest heftige achtbaan van de Efteling te stappen, tja, toen vond ik, mede dankzij een van mijn belangrijke waarden, plezier, dat ik echt niet langer kon achterblijven.

En dus heb ik al mijn moed bijeengeraapt en ben ik erin gestapt.

Dat ik het zo fantastisch zou vinden om even alles los te laten, dat had ik echt nooit verwacht. Gillend van plezier maakte ik het ritje. Wat was dit gaaf!

Tja, en toen ik dit eenmaal had gedaan, toen gingen de remmen een beetje los. Want ook al had ik al jaren geen 10 kilometer meer gelopen en leek het, als ik erover nadacht, als een berg tegenover me, dacht ik, nu ik weer wat meer aan het trainen ben, waarom ook niet? En dus liep ik afgelopen zondag weer mijn eerste 10 kilometer. En nee, het was absoluut niet makkelijk, maar deze foto is gemaakt 30 meter voor de finish, en ik denk dat mijn uitdrukking genoeg zegt!

In mijn coachpraktijk draait het ook vaak om angst. Vragen als:

👉🏽 Wat is het ergste wat kan gebeuren als je je grenzen aangeeft?

👉🏽 Wat houdt je tegen om meer voor jezelf te kiezen?

👉🏽 Wat is de echte reden dat je je collega’s geen eerlijke feedback geeft?

Gaan hier bijna altijd over. Bang voor afwijzing, bang dat ze je niet meer aardig vinden, bang dat ze überhaupt een mening over je gaan vormen.

Maar als je echt wilt veranderen, als het echt tijd is om stappen te zetten richting je doel, dan zul je toch echt met de angst onder je arm in actie moeten komen. Die angst gaat namelijk echt niet zomaar weg, maar als jij besluit ondanks die angst stappen te zetten, dan zul je zien dat hij beetje bij beetje wel minder zal worden.

Belangrijk hierbij is dat je doel niet "zomaar" een doel is. Pas als het doel helder, lonkend en urgent is en er een duidelijke waarde achter het doel zit, dan voel je de noodzaak om stappen te zetten. Pas dan komt het moment dat je je gaat realiseren dat het misschien wel verstandig is om je angst aan te kijken maar te besluiten er dit keer eens niet naar te luisteren.

Pas als je weet wat het je zal opleveren als je, ondanks je angst, toch stappen gaat zetten, kom je in actie. Als iets echt belangrijk voor je is, dan kom je in beweging!

Dus, als je jezelf ooit betrapt op het zeggen: "Nee, dat durf ik echt niet...", herinner jezelf dan aan de mogelijkheden die voor je liggen als je besluit die angst te omarmen en ermee aan de slag te gaan. Of het nu gaat om het overwinnen van fysieke uitdagingen zoals een achtbaanrit of het aanpakken van persoonlijke en professionele angsten, onthoud dat groei en transformatie vaak beginnen op het moment dat je besluit met je angst onder je arm stappen te zetten richting je doel.

Het is niet altijd gemakkelijk om met je angst om te gaan en actie te ondernemen. Het vereist moed en vastberadenheid. Maar als je eenmaal die eerste stap zet, zul je merken dat de angst langzaam vervaagt en plaatsmaakt voor vertrouwen en zelfverzekerdheid. Het is een proces dat tijd kost, maar de beloningen zijn de moeite waard.

Zo nu en dan zet ik weer een stap om mijn angsten onder ogen te zien en daagde ik mezelf uit om ze te overwinnen. Dit proces van persoonlijke groei en zelfontwikkeling heeft me geleerd dat de grootste beloningen vaak aan de andere kant van de angst liggen. De momenten waarop ik besloot met mijn angst onder mijn arm te handelen, waren de momenten waarop ik de meeste groei ervoer.

Het is mijn overtuiging dat iedereen in staat is om angsten te overwinnen en persoonlijke groei te ervaren! Het begint met de beslissing om niet langer toe te geven aan je angsten, maar ze juist aan te grijpen als kansen voor groei en ontwikkeling. En zoals ik ontdekte in de achtbaan en tijdens mijn 10 kilometerloop, zijn de beloningen van deze reis vaak groter dan je ooit had durven dromen.

Dus, als je een doel hebt dat je al te lang hebt uitgesteld vanwege angst, onthoud dan dat je met je angst onder je arm kunt handelen en dat het pad naar groei en succes voor je ligt. En als coach help ik je daar graag bij! Het enige wat je hoeft te doen, is die eerste stap zetten en de rest zal volgen.

🎢 En zo ging het ook in de achtbaan.

Zelfs zo erg dat ik degene was die zei: "Zullen we nog een keer?"! En ook die 10 kilometer smaakt naar meer, en dus heb ik mezelf ingeschreven voor een 10 Engelse Mijl🏃‍♀️!