Kan ik als (ex)fiscalist zuiver andere fiscalisten coachen?

“Ben ik wel objectief genoeg? Kan ik wel zuiver coachen?”

Die vraag werd mij recent (indirect) gesteld. Immers, als fiscalist en oud medewerker van diverse soorten kantoren coach ik medewerkers van mijn oude werkgevers en andere mensen die werken bij organisaties die vergelijkbaar zijn mijn oud-werkgevers. En tja, je neemt als coach ook jezelf mee naar een coachgesprek.

De keuze voor mijn “doelgroep” leek me in eerste instantie heel logisch. Immers, ik kende de wereld, heb daar zelf ook worstelingen en successen meegemaakt en ik kende “het soort mensen” en de cultuur. En daarbij komt, heel praktisch gezien, dat het grootste deel van mijn netwerk zich ook in “die wereld” bevindt.

Al tijdens mijn opleiding kwam ik er achter dat het feit dat ik “de wereld” van de advocaten, fiscalisten, notarissen en juristen kende voor mijn coachees inderdaad heel fijn was, maar voor mij als coach het coachen elke keer weer een extra grote uitdaging maakte. Immers, als iemand vertelde over een lastige of juist goede relatie met een partner of een worsteling bij een promotietraject dan ging ik in mijn hoofd automatisch terug naar een situatie die ik zelf had meegemaakt en vergelijkbaar was. Als iemand een vraag had rondom het thema uren schrijven dan dacht ik automatisch aan de tips die ik als manager met mensen besprak.

Ik moet eerlijk toegeven, zuiver coachen was voor mij in het begin daarom soms best lastig. Maar inmiddels ben ik mij heel bewust van het volgende:

Mijn coachee ziet de wereld door een hele andere bril dan dat ik deze zie en mijn associaties doen er tijdens het coachen helemaal niet toe.

Oftewel, zoals Omdenken het zo mooi zegt: het verhaal van Roodkapje is anders wanneer de wolf het vertelt!

Tegenwoordig word ik getriggerd door opmerkingen als “ja, je weet hoe dat gaat he”, of “je begrijpt wat ik bedoel”. Inmiddels zijn dat de momenten waarop ik pas echt nieuwsgierig wordt en ik vraag, “leg eens uit”.

Mij bewust zijn van mijn eigen associaties, gedachten en gevoelens en zien wanneer iets van mij is en wanneer van de coachee is essentieel voor een optimaal coachproces. In de helicopter kunnen stappen en dit zien en mij er bewust van zijn. Mijzelf daarin elke keer weer uitdagen.

Een uitdaging die ik dagelijks weer graag aanga. Omdat ik er wel in geloof, en keer op keer terugkrijg van mijn coachees, dat het voor de mensen uit “mijn oude wereldje” heel fijn is om door iemand te worden gecoached die deze wereld kent. Omdat ik door mijn ervaring juist door kan vragen en nieuwsgierig ben naar wat iemand ziet door zijn of haar bril. Omdat het lukt snel een context te schetsen zodat we daar minder tijd aan kwijt zijn en dus sneller tot de kern kunnen komen.

Dus ik objectief ben en zuiver kan coachen? Ik geloof van wel!

Nieuwgierig geworden naar wat ik voor jou of jouw organisatie kan betekenen? Neem dan gerust contact met me op!